Hieronder vind je een gedicht wat wordt toegeschreven aan Jorge Louis Borges (1899-1986).
Heb jij weleens nagedacht over hoe jij straks zult terugkijken op je leven? En hoe hoop je dat je zult terugkijken op je leven?
Als ik mijn leven opnieuw zou kunnen leven zou ik in het volgende leven proberen meer fouten te maken.
Ik zou niet zo perfect proberen te zijn, ik zou meer ontspannen.
Ik zou dwazer zijn dan ik geweest ben,
In feite zou ik heel weinig dingen serieus nemen.
Ik zou minder hygiënisch zijn, meer risico’s nemen.
Ik zou meer reizen, ik zou meer naar zonsondergangen kijken,
Ik zou meer bergen beklimmen, ik zou meer in rivieren zwemmen.
Ik zou naar meer plaatsen gaan waar ik nog nooit ben geweest.
Ik zou meer ijs en minder bonen eten.
Ik zou meer echte problemen hebben en minder ingebeelde.
Ik was een van die personen, die verstandig en productief leefde,
elke minuut van zijn leven.
Natuurlijk had ik momenten van vreugde, maar als ik terug zou kunnen keren zou ik proberen alleen maar goede momenten te beleven.
Want, voor het geval je het nog niet weet, dat is waar het leven van gemaakt is: momenten.
Mis niet het nu.
Ik was een van die mensen die nooit ergens heen gingen zonder thermometer, een zak warm water en paraplu en een parachute.
Als ik opnieuw zou kunnen leven, zou ik lichter reizen. Als ik opnieuw zou kunnen leven, zou ik barrevoets lopen van het begin in het vroege voorjaar tot aan het einde van de herfst.
Ik zou vaker in de carrousel stappen, vaker naar de dageraad kijken, vaker met kinderen spelen.
Als ik het leven weer voor me had.
Maar zoals u ziet, ik ben 85 jaar oud en ik weet dat ik ga sterven.
