VAN VECHTEN NAAR VOELEN
Ik boks graag, al meer dan 15 jaar. Ik vind het een sport waarbij niet alleen je fysieke conditie telt maar ook je mentale gesteldheid minstens zo belangrijk is voor je prestaties. Niet dat ik grote prestaties neer zet, ik boks voornamelijk voor het fitness element maar ik heb diep respect voor de echte wedstrijdvechters.
Hoe dan ook, ik train sinds een tijdje bij Marco Holkamp (www.metcotraining.nl) en niet zo lang geleden stelde hij voor om eens te sparren. Ik stemde in: de laatste keer was toch al gauw meer dan 5 jaar geleden, voor de geboorte van onze zoon. Dat deze sparringsessie uit zou lopen op zo een impactvolle ervaring had ik van tevoren niet verwacht. Het leerde mij in elk geval weer eens dat er zoveel manieren zijn om jezelf (beter) te leren kennen.
Schaamte
Vol goede moed startte ik de eerste ronde sparren met Marco. Waar ik met het boksen eigenlijk altijd tegen aan loop is dat ik me een beetje schaam. Ondanks het stoere imago van de sport – of misschien juist vanwege het stoere imago van de sport – blijft er altijd een gevoel bij mij bestaan dat iemand slaan cq vechten niet bij een vrouw past. Als ik boks zegt er in beginsel altijd een klein stemmetje in mijn achterhoofd: “zo gedraag je je niet als vrouw”.
Tja, een overtuiging die ik ergens in mijn leven heb ‘opgedaan’. Culturele achtergrond, (al dan niet impliciete) maatschappelijke normen en ongetwijfeld zijn er andere factoren als gevolg waarvan dit stemmetje is geboren. Het steekt af en toe de kop op en krijg het niet helemaal weg maar ik weet er inmiddels mee om te gaan. Het zit me niet meer in de weg. Zo richtte ik tijdens het sparren mijn aandacht op het boksen ipv op het stemmetje toen het weer van zich liet horen. De beste manier om het de mond te snoeren ..
Incasseren, frustratie en machteloosheid
Dat ik snel moe werd was niet gek. Natuurlijk hield Marco zich in maar daar voelde ik niks van. Mijn lichaam moest incasseren; frustratie en moeheid kregen aan mijn kant de overhand. Geen controle, totaal overgeleverd aan mijn sparringpartner (die al meer dan 30 jaar in de topsport zit en een vechtcarrière van heb-ik-jou-daar achter de rug heeft).
Toch werd ik erdoor overrompeld: ik voelde me zo enorm machteloos, het verlies aan controle maakte namelijk dat ik me ineens intens klein voelde – mijn nietigheid voelbaar tot in mijn tenen. Ik was op een plek beland waar ik niet kwetsbaarder had kunnen zijn en was me daar ook bewust van. Scary ..
Gek genoeg deed ik er niks aan om er van weg te komen. Ik drukte niks weg en vermeed het niet. Waarschijnlijk omdat ik ook wel wist dat ik niet op een veiligere plek had kunnen zijn om me zo te voelen; natuurlijk ging Marco niet los op mij … en het klinkt gek maar het deed me goed om deze kwetsbare kant van mezelf te voelen en te leren kennen – een stukje van mij dat zich niet vaak laat zien. Vooral omdat het, als het al het daglicht ziet, vaak in ongewilde, verdrietige of nare situaties wordt aangesproken wat er voor zorgt dat je er zo snel mogelijk van wilt wegrennen.
Waarom ik dit verhaal met je deel?
Je kwetsbare kanten horen net zoveel bij je als je succesvolle kanten – ze hebben invloed op je dromen, verlangens en behoeften. Zorg dat je ook die kant van jezelf leert kennen en doe dat dan in een omgeving waarin je je veilig voelt. Zodat je het in de ogen kunt kijken, ervaren en accepteren zonder er bang voor hoeven te zijn.
Het levert je veel op, zo een zelfonderzoek: rust, vertrouwen, helderheid en nog veel meer.
Ben je geïnteresseerd in zo een onderzoek maar weet je niet goed waar je moet beginnen, neem contact met me op. Ik kan je daar bij helpen en je een veilige omgeving bieden om ermee te starten.
#goudenkooi #coach #persoonlijkeontwikkeling #lifecoach
