De hashtag #dankbaar vliegt je om de oren tegenwoordig op insta. En daar is helemaal niks mis mee. Er zijn genoeg wetenschappelijke artikelen die bevestigen dat dankbaarheid een bron van geluk en groei kan zijn.
Maar hoe zit dat dan precies? Het kan soms ook wel haast als een verplichting voelen, dat dankbaar zijn. We hebben immers niks te klagen hier … dak boven ons hoofd, genoeg te eten en godzijdank zijn we gezond… #dankbaar dus.
Voordat je denkt, god wat een zure post, lees even door. Want ik ben juist een enorme voorstander van het stil staan bij #dankbaar. Ik vind het hét perfecte middel om er iets van te maken als ik er niet zo lekker in zit, als het tegenzit en ik merk dat ik in een wat negatieve vibe kom. Niet dat dat niet is toegestaan, soms is het heerlijk om even in je misère te zwelgen, maar het is niet echt een productieve modus. Daarnaast is het ook nog eens hondsvermoeiend om zo lang je eigen geklaag te moeten aanhoren.
Hoe kan je dan #dankbaar inzetten? Het helpt al om eens op te schrijven waar je dankbaar voor bent, maar als je het echt wilt laten werken probeer dan je dankbaarheid dan eens te voelen, het voelt namelijk niet altijd hetzelfde.
Klinkt ingewikkeld? Ik zal je wat voorbeelden van mijzelf geven, misschien geeft dat je wat richting.
Er zijn momenten van dankbaarheid waarop ik het gevoel heb dat ik ontplof: Als ik in mijn bed lig en Jimi ligt in zijn bedje naast me (tja daar kan je iets van vinden, je kan het ook niet doen) en mijn vriend ligt naast me (te ronken :)) .. en met een beetje geluk morgen weer … dan voel ik soms mijn hart bijna ontploffen van geluk.
Soms uit mijn dankbaarheid zich in een gevoel van ongeloof. Bijvoorbeeld als ik terugfiets van mijn huisarts waar ik net een griepprik heb mogen halen vanwege mijn astma. En er een enorme rij voor de deur stond maar alles zo spik en span is geregeld dat ik niet meer dan 2 minuten binnen ben geweest en de hele exercitie niet meer dan 10 minuten heeft geduurd. Hoe dan?? Ik hoef er niet eens zelf aan te denken dat ik een prik mag halen omdat kwetsbaarder dan anderen ben in het griepseizoen, nee ik word er dmv een brief aan herinnerd. Dan is er ook nog een fantastisch systeem opgezet waarbij ik vrijwel geen corona risico loop én ik word ook nog eens met een lach ontvangen. Heb ik niks voor hoeven te doen. Ongeloof en verwondering … ik voel het door mijn hoofd razen.
En soms zijn het ook tranen, tranen van verdriet die symbool staan voor mijn dankbaarheid. Als ik bijvoorbeeld besef dat mijn ouders al 80 zijn en het eeuwige leven (nog) niet bestaat … pijn en verdriet als ik me bedenk dat de kans wel erg klein is dat ze Jimi kunnen feliciteren met zijn eindexamen of zijn rijbewijs. Maar tegelijk voel ik door de tranen heen het geluk. Het geluk dat ze er nu nog wel zijn. En dat ik de keuze heb kunnen maken om minder te werken zodat ik veel tijd heb om met ze door te brengen.
Conclusie: Lang leve #dankbaar.
Het kan je helpen om eens stil te staan bij de dingen waar je dankbaar voor bent. Bijvoorbeeld als je je ontevreden voelt en je vooral gefocust bent op alles wat niet gaat zoals jij dat wilt.
Probeer daarbij om niet alleen op te noemen waar je dankbaar voor bent, maar voel eens hoe en waar die dankbaarheid in zit. Dat maakt het nog krachtiger.
Laat me weten of dit voor je werkt!
Minu
